Dit werk lijkt een visuele verkenning van balans en verbinding. De houten kistjes en frames, elk met hun eigen vorm en kleur, symboliseren de verschillende facetten van het menselijk bestaan, soms ruw en natuurlijk, soms strak en gecontroleerd. De oranje draden die gespannen zijn in geometrische patronen vertegenwoordigen de onzichtbare lijnen die mensen, herinneringen en ervaringen met elkaar verbinden. Ze suggereren dat zelfs in ogenschijnlijke chaos een onderliggende structuur en bedoeling schuilt.

Door het werk op een houten achtergrond te plaatsen wordt de relatie tussen het werk en zijn omgeving benadrukt. Het nodigt de toeschouwer uit om stil te staan bij hoe context betekenis geeft aan vorm. Naast een ruimtelijke compositie te zijn, is het ook een reflectie op hoe wij als mensen onze plek vinden binnen een groter geheel, waar elke verbinding telt, en elke laag een verhaal vertelt.

Petflesfis

Is de vis van vorm veranderd door het eten van microplastics met het DNA van de petfles?
Of heeft de levenslustige vis zich aangepast aan zijn omgeving, opdat zijn vijanden hem niet zullen beetnemen?

Er hangt iets in de lucht

Dit is mijn vader toen hij een jaar of zestien was met het paard, waarmee hij op de boerderij van zijn vader werkte. Een jonge, gezonde boerenzoon die lacht. Hij wist nog niet wat hem boven het hoofd hing: begin veertig werd bij hem Parkinson gediagnostiseerd.

In de lucht heb ik de formule van landbouwgif (DDT), wat als wondermiddel werd gezien, uitvergroot en vervormd, het lijken vriendelijke vrolijke objecten. Tussendoor zweven pluizen van de paardenbloem, onkruid waar een boer vanaf wilde, en er vliegen bijen rond. Mijn vader was ook imker en hield met veel passie deze beestjes, die zorgen voor de biodiversiteit.

Connectie

De natuur schreeuwt om aandacht, maar we zijn vaak meer verbonden met de virtuele wereld. 
Allemaal verschillende snoertjes die ons verbinden met apparaten, die ons afleiden van de werkelijke wereld. De korenwolf is een bedreigde diersoort en probeert de snoertjes door te bijten om onze aandacht te trekken. Luisteren we wel genoeg naar de natuur of leven we liever in een digitale omgeving?